Περισσότεροι από 1.000 θεατές κατέκλυσαν χτες Δευτέρα 12 Ιουνίου το βράδυ την πλατεία του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, για να παρακολουθήσουν υπαίθρια συναυλία αφιερωμένη στο λυρικό έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή.
Καθισμένοι και όρθιοι, οκλαδόν στο γρασίδι, το δάπεδο και σε σκάλες, ακουμπισμένοι σε εξοχές των παρακείμενων κτηρίων, ρεμβάζοντας σε εξώστες ή πλαγιάζοντας σε στρώματα, μαξιλάρια και υπνόσακους, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να γίνουν κοινωνοί της αισθαντικότητας και της δωρικής απλότητας του έργου του εμβληματικού συνθέτη του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Η δροσερή αύρα της θάλασσας και η ανεμπόδιστη θέα της πόλης συμπλήρωναν τις ιδιαίτερες συνθήκες ακρόασης αγαπημένων και ευαίσθητων τραγουδιών, κάτω από τον έναστρο ουρανό του Ιουνίου.
Αποτελούμενο από άτομα κάθε ηλικίας, το πολυπληθές κοινό παρακολούθησε επί σχεδόν δύο ώρες 25 γνωστές και επιλεγμένες συνθέσεις, προσαρμοσμένες για φωνή και πιάνο, τις οποίες παρουσίασαν δύο καταξιωμένοι συνεργάτες του Σταύρου Κουγιουμτζή, ο ερμηνευτής Ανδρέας Καρακότας και ο πιανίστας Θανάσης Μπιλιλής.
Οι δύο καλλιτέχνες φώτισαν με τις ερμηνείες τους την πλέον ευαίσθητη όψη της μουσικής παρακαταθήκης του συνθέτη, γεμάτη συναισθηματική ευγένεια και ανεπιτήδευτο λυρισμό, και συχνά συμπαρέσυραν τους θεατές στην αυθόρμητη επανάληψη γνώριμων στίχων, όπως «Μη μου θυμώνεις μάτια μου…» και «Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει…».
Από την παρουσίαση του προγράμματος απουσίαζε η Μαρία Κουγιουμτζή (τραγούδι), νεότερη κόρη του συνθέτη, καθώς, λόγω ασθένειας, δεν κατέστη δυνατόν να παραστεί στην εκδήλωση.
Η χτεσινή συναυλία είχε είσοδο ελεύθερη για το κοινό και ήταν η πρώτη σειρά σειράς καλλιτεχνικών δράσεων, που διοργανώνει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, προσδίδοντας νέα πνοή στην πλατεία μεταξύ των κτηρίων Μ1 και Μ2 και στη σχέση αυτής με το θαλάσσιο μέτωπο και τους κατοίκους της πόλης. Κύρια επιδίωξη είναι να αναδειχθεί ο αύλειος χώρος του πολιτιστικού οργανισμού σε πόλο έλξης, αλλά και σημείο αναφοράς για τον παραλιακό περίπατο των πολιτών της Θεσσαλονίκης.
Φωτογραφία: Νώντας Στυλιανίδης
