Ατομική Έκθεση της Ράνιας Εμμανουηλίδου εγκαινιάζεται στην Zina Athanassiadou Gallery (Π.Πατρών Γερμανού 5, τηλ. 2310275985) στις 15 Φεβρουαρίου 2019 με διάρκεια μέχρι τις 16 Μαρτίου 2019.

Κείμενα: Μαρίνα Αθανασιάδου, Ιστορικός Τέχνης, Μουσειολόγος

Βασίλης Αμανατίδης, Ποιητής, Ιστορικός Τέχνης, Μεταφραστής

Ελένη Γαρουφαλιά,    Ιστορικός Τέχνης, Επιμελήτρια

Σόνια Λαζαρίδη, Ψυχαναλύτρια

Delphine Courtay, Αrt agent

Η Ράνια Εμμανουηλίδου, στην έκτη της ατομική έκθεση σε συνεργασία με την Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου, συμπράττει με τον graphic designer Απόστολο Ρίζο για να δημιουργήσει στον χώρο της γκαλερί μια εγκατάσταση αποτελούμενη από ζωγραφικούς πίνακες ,σχέδια και γλυπτά υπό τον διφορούμενο τίτλο DEGENERATION/I shall stay the way I am, because I do not give a damn.

Αντλώντας τη θεματική της από  τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την pop κουλτούρα, τα  βιβλία, τη μουσική , το internet, τους μύθους και τις εμπειρίες της ασχολείται με την παραμόρφωση και την εκ νέου νοηματοδότηση των στερεοτυπικών εικόνων που αποδίδονται από τις σύγχρονες κοινωνίες στη γυναίκα. Αυτοβιογραφικά και ταυτόχρονα καθολικά, τα έργα της είναι φανταστικές παραβολές που απεικονίζουν τις συνέπειες των μη ρεαλιστικών προσδοκιών που οι πολιτισμοί επιβάλλουν στην έμφυλη και κοινωνική ταυτότητα, ενώ μέσω της οικειοποίησης εικόνων διαδικτύου αμφισβητούν τα όρια του χώρου ανάμεσα στο προσωπικό και το δημόσιο.

Η ζωγραφική της σε έντονα χρώματα, διατηρεί  ένα επίπεδο ύφος και προκύπτοντας  από μια διαδικασία οπτικού κολάζ, πλαισιώνεται από κυρίαρχα graphic στοιχεία  που αντλούνται από  την καθημερινή οπτική κουλτούρα, όπως η διαφήμιση και ο κινηματογράφος με μια προσπάθεια μετατόπισης όμως  από το αρχικό νόημα και τη σημειολογία τους. Τα έργα αυτά  με πολλούς τρόπους πλησιάζουν τις εννοιολογικές ανησυχίες του κινήματος vapowave.

Η αρχική ιδέα της εγκατάστασης βασίστηκε σε φωτογραφίες αρχείου από την  Έκθεση Εκφυλισμένης Τέχνης. Ήταν μια έκθεση τέχνης που διοργάνωσε ο Adolf Ziegler (και το Ναζιστικό Κόμμα) στο Μόναχο από 19 Ιουλίου έως 30 Νοεμβρίου 1937 με 650 έργα τέχνης που κατασχέθηκαν από γερμανικά μουσεία και τέθηκε σε αντιδιαστολή με την παράλληλη
Μεγάλη Έκθεση Γερμανικής Τέχνης που άνοιγε πόλεμο στην αισθητική της αποσύνθεσης. Τα έργα της έκθεσης θεωρήθηκε ότι «προσβάλλουν τη γερμανική αίσθηση ή καταστρέφουν ή συγχέουν τη φυσική
μορφή ή απλά αποκαλύπτουν την απουσία επαρκών χειρωνακτικών και
καλλιτεχνικών δεξιοτήτων».1

Ο συνδυασμός του τίτλου DEGENERATION με τον στίχο shall stay the way I am because I do not give a damn από το ποίημα  Observation της Dorothy Parker, επιλέχθηκε σε μια προσπάθεια χιουμοριστικής αυτουπονόμευσης αλλά και ταυτόχρονα  αμφισβήτησης του σύγχρονου καλλιτεχνικού συστήματος, των αξιών, των θέσεων και των συμπεριφορών που παράγονται μέσα σε αυτό. Παράλληλα ο τίτλος εκφράζει το moto του σύγχρονου lifestyle, που λειτουργεί ως άλλοθι για την απουσία από κάθε συλλογικότητα.

Η έμφαση  της θηλυκότητας που συναντούμε τόσο στη ζωγραφική όσο και στις γλυπτικές μορφές της Εμμανουηλίδου, εμπίπτει στην πεποίθηση και την πρακτική του strategic essentialism, έναν όρο που δημιουργήθηκε από την θεωρητικό Gayatri Spivak, όπου οι εθνοτικές ή μειονοτικές ομάδες αναγνωρίζουν, παρά τις διαφορές τους, τα κοινά τους χαρακτηριστικά ,ώστε κάτω από μια κοινή ταυτότητα να δημιουργήσουν αλληλεγγύη. Η επανάληψη των  “θηλυκών” χρωμάτων, όπως τα ροζ ή τα μαλακά παστέλ, είναι ένας τρόπος συμμετοχής στον στρατηγικό ιδεαλισμό. Υποστηρίζοντας χρώματα και αποχρώσεις που θεωρούνται κατώτερες, αδύναμες ή ακόμα και ενοχλητικές δημιουργείται μια αίσθηση δυναμικής. Ταυτόχρονα, παρόλη τη χρήση ready made αντικειμένων-απορριμμάτων της καταναλωτικής κοινωνίας- μια αίσθηση μαγείας αποπνέει από όλα τα έργα της, στα οποία οι γυναίκες είναι περίεργα, αινιγματικά ακινητοποιημένες περιμένοντας τον θεατή να ερμηνεύσει, να ταυτιστεί και να σημασιοδοτήσει.

Η υπονόμευση των πολιτισμικών προκαταλήψεων του θηλυκού σώματος και
της γυναίκας, οι κόσμοι  που κατοικούνται από ισχυρές υβριδικές φιγούρες ενισχύονται από τους διφορούμενους τίτλους των έργων που ενώ φαινομενικά δημιουργούν μια προσωπική αφήγηση, μας αποκαλύπτουν προβληματισμούς κοινωνικής ,πολιτικής και ψυχαναλυτικής προσέγγισης.

Οι τίτλοι Ι have forgiven jesus(Morrisey), Τhe danish girl, The marionette player,All this useless beauty (Guy de Maupassant),The flag, A long day’s journey into the night εγείρουν ζητήματα που αφορούν τη σχέση με τη μητέρα-χώρα, την αντιμετώπιση της γυναίκας από το αντίθετο φύλο,το μεταναστευτικό, την έμφυλη ταυτότητα.

Στην έκθεση παρουσιάζονται και δύο σχέδια της Εμμανουηλίδου σε συνεργασία με την εικαστικό Ευαγγελία Ψωμά.