Συνεχίζεται η έκθεση ζωγραφικής του Serhad Bapir στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στην Θεσσαλονίκη (Βαφοπούλου 3, τηλ. 2310424132), τα εγκαίνια της οποίας έγιναν την Τετάρτη 6 Μαρτίου.

Ο Serhad Bapir γεννήθηκε το 1964 στο Tetwan το Κουρδιστάν. Το 1984 διέφυγε στην Ελλάδα, όπου και παρέμεινε, ως πολιτικός πρόσφυγας. Για τις σπουδές του από το 1985 έως το 1992 πήρε υποτροφία από το Institute Kurde De Paris. Το 1987 έως το 1992 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. παρακολουθώντας τα εργαστήρια ζωγραφικής των καθηγητών Δ. Κοντού και Β. Δημητρέα. Το 2001 έως 2007 σπούδασε στη κατεύθυνση  χαρακτικής της ίδιας Σχολής (δεύτερο πτυχίο), με καθηγητή τον Ξ. Σαχίνη.

Ο Serhad εργάζεται από το 1997 στην Μέση Εκπαίδευση. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (E.E.T.E), του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (Σ.ΚΕ.Τ.Β.Ε), της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών (Ε.Ε.Χ), και της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων.

Η έκθεση αυτή είναι η 8^η ατομική του έκθεση και περιλαμβάνει έργα που φιλοτεχνήθηκαν τα τελευταία έτη. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μέρος του έργου του είναι πολιτικοποιημένο και γεμάτο προσωπικά βιώματα.

Για την έκθεση αυτή ο καλλιτέχνης μεταξύ άλλων γράφει:

Λέγεται ότι «η πραγματική πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία». Εννοείται ότι αυτή η παιδική ηλικία ως βιωμένη εμπειρία συντελείται σε έναν τόπο όπου η πατρική κατοικία, το χωριό ή η πόλη όπου γεννιέται και μεγαλώνει κανείς παίζει το κεντρικό ρόλο.

Τα μεγάλα ισχυρά κράτη του κόσμου στον βωμό των συμφερόντων τους, στις αρχές του περασμένου αιώνα, μη σεβόμενοι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών, τις εθνικές και θρησκευτικές ιδιαιτερότητές τους, μοίρασαν τον κόσμο μεταξύ τους. Έτσι πολλοί λαοί διαμελισμένοι αρχικά βρέθηκαν σε διάφορες αποικίες των μεγάλων κρατών και στη συνέχεια γίνανε τα ανεξάρτητα κράτη. Δυστυχώς, τότε στερήθηκε από τους Κούρδους το αυτονόητο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση σε ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

Κάποιοι άνθρωποι γεννούνται μέσα σε ένα ελεύθερο έθνος/κράτος και κάποιοι άλλοι γεννούνται ως παιδιά ενός υποδουλωμένου έθνους, μιας θρησκευτικής ή εθνικής μειονότητας. Όπως κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του, έτσι κανείς δεν μπορεί να επιλέξει αν θέλει να γεννηθεί σε μια ανεξάρτητη, δημοκρατική και ευημερούσα χώρα ή σε μια χώρα διηρημένη σε τέσσερα κομμάτια με συρματοπλέγματα, με ναρκοπέδια, κατεχόμενη από τέσσερα κράτη, και με απαγορευμένη ακόμα την διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας, όπως στην περίπτωση των Κούρδων και του Κουρδιστάν. Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει που θα γεννηθεί, μπορεί όμως να αγωνιστεί για όλα αυτά. Αυτό κάνουν οι Κούρδοι, όπως και πάρα πολλοί άλλοι λαοί.

Σε αυτόν τον αγώνα της αξιοπρέπειας για το αυτονόητο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δεκάδες κουρδικές πόλεις όπως το Kobani, Şıngal, Sûr, Cızir, Xurmatû, Εfrin και χιλιάδες χωριά ισοπεδώθηκαν από τον ISIS και από το τουρκικό και ιρακινό κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους.

Λέγεται ότι τα σύνορα χωρίζουν τους λαούς, καλά ακούγεται, όμως οι περισσότεροι που έχουν αυτήν την άποψη έχουν στο νου τους τα σύνορα των ανεξάρτητων εθνών- κρατών και αγνοούν την περίπτωση των λαών που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να δημιουργήσουν δικό τους κράτους. Σε αυτήν την περίπτωση η μη ύπαρξη εθνικών συνόρων κάνει την κατάσταση τραγική.

Σας μιλώ για την περίπτωση των Κούρδων και το Κουρδιστάν. Παρότι υπάρχουν τα ιστορικά, δημογραφικά και φυσικά σύνορα του Κουρδιστάν, επειδή το Κουρδιστάν είναι κατεχόμενο και διηρημένο σε τέσσερα κομμάτια μεταξύ τεσσάρων δικτατορικών κρατών (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία) δεν υπάρχουν τα επίσημα σύνορα του Κουρδιστάν με άλλες γειτονικές χώρες. Αντίθετος υπάρχουν τα σύνορα αυτών τεσσάρων κρατών πάνω στο σώμα του Κουρδιστάν που διαιρούν τους ίδιους τους Κούρδους. Οι Κούρδοι στον απελευθερωτικό αγώνα τους πολλές φόρες κυνηγημένοι ακόμα με τα χημικά όπλα, περνούν αυτά τα άδικα σύνορα που χωρίζουν την πατρίδα τους και με αυτό το τον τρόπο γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.

Σε αυτή ενότητα του έργου μου δούλεψα πάνω σε αυτό το ζήτημα: Το ανθρωπογράφημα των Κούρδων που αγωνίζονται. Τα σύνορα που εμποδίζουν την εθνική ενότητα των Κούρδων, κατοικημένες περιοχές που καταστρέφονται, στρατιωτικά φυλάκια στα σύνορα που επιτηρούν αυτήν την βαρβαρότητα, και στον ορίζοντα μια θάλασσα με σάπια καράβια που θα οδηγήσουν κάποιους ανθρώπους στο «υγρό τάφο» ή σε ένα αβέβαιο μέλλον προσφυγιάς.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως 29 Μαρτίου 2019.

Ημέρες – Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Δευτέρα έως Παρασκευή 17.00 – 21.00

Σάββατο: 9.00 – 14.00

Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο: Γ. Βαφόπουλου 3, 546 46 Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 424 132-3