“Τιμούμε σήμερα τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας, καθώς η 19η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η αιματοβαμμένη και οδυνηρή αυτή επέτειος αποκτά φέτος πρόσθετους συμβολισμούς, καθώς συμπίπτει με την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, συνιστώντας αφορμή και ευκαιρία για προβληματισμό και αναστοχασμό”, αναφέρει στο μύνημα του για την σημερινή ημέρα ο Πρύτανης του ΑΠΘ καθηγητής Νικόλαος Παπαϊωάνου, και συνεχίζει:

Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο διδάσκεται η ιστορία του Ελληνισμού του Πόντου μέσω της Έδρας Ποντιακών Σπουδών, η οποία λειτουργεί τα τελευταία πέντε ακαδημαϊκά έτη στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

Περισσότεροι από 2.500 φοιτητές/τριες έχουν εγγραφεί μέχρι σήμερα, αποκτώντας την ευκαιρία να εντρυφήσουν, με τη συμβολή των εξειδικευμένων επιστημόνων της Έδρας, στην ιστορία του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής πριν από το 1922, καθώς και των πρώτων χρόνων της προσφυγικής εγκατάστασης. Ταυτόχρονα, η Έδρα διεξάγει έρευνα και αναδεικνύει άγνωστες ή αγνοημένες πτυχές αυτού του Ελληνισμού, καθώς και της Γενοκτονίας του. Ο εξωστρεφής χαρακτήρας της Έδρας συμβάλλει στη σύνδεση του Πανεπιστημίου με την κοινωνία, μέσα από τις συνεργασίες της με φορείς και οργανισμούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Παράλληλα, στο ΑΠΘ λειτουργεί το Κέντρο Ποντιακών Ερευνών με στόχο, μεταξύ άλλων, την εκπόνηση ερευνητικών προγραμμάτων για τον Ποντιακό Ελληνισμό, την προώθηση βέλτιστων πρακτικών για τη φύλαξη της υλικής και της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Πόντου, τη διοργάνωση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών προγραμμάτων, καθώς και την επιστημονική κατάρτιση ειδικών ερευνητών/ερευνητριών για ζητήματα που σχετίζονται με τον Ελληνισμό και τις γεωγραφικές περιοχές του Πόντου.

Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού συνιστά έναν αγώνα που χρειάζεται τις δυνάμεις όλων μας. Θα αποτελούσε κατ’ αρχάς δικαίωση για τα χιλιάδες θύματα. Θα συνέβαλε, όμως, και στην επούλωση του διαγενεακού τραύματος όλων των απογόνων των προσφύγων του 1922.

Η διεθνής αναγνώριση των Γενοκτονιών συνιστά νίκη των θεμελιωδών ανθρώπινων αξιών και αρχών της ειρήνης, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, ενώ λειτουργεί και ως αφύπνιση για την αποφυγή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον.