Αναδρομική έκθεση του Αριστοτέλη Βασιλικιώτη (1902-1972) ενός γνωστού-άγνωστου ζωγράφου του 20ού αιώνα, με αφορμή τα 50 χρόνια από τον θάνατό του, φιλοξενείται από την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στον 1ο όροφο στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ. Γεννημένος στην Ευπατορία της Κριμαίας, την οποία εγκατέλειψε λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Βασιλικιώτης χάραξε τη δική του πορεία στην τέχνη με βασικούς σταθμούς την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Αιθιοπία και την Αίγυπτο.

Μέσα από 60 έργα (ελαιογραφίες, γκουάς, ακουαρέλες, κ.ά.) του καλλιτέχνη και αρχειακό υλικό που παρουσιάζεται για πρώτη φορά, αναδεικνύεται η αγάπη του για το εξωτικό-το διαφορετικό, το οποίo καλλιεργήθηκε στα χρόνια της παραμονής του στην Αιθιοπία, αλλά και η έμπνευσή του από το ελληνικό τοπίο (Αίγινα, Πήλιο, Αττική) με έμφαση στη Μύκονο. Οι προσωπικοί δεσμοί που ανέπτυξε με το κυκλαδίτικο νησί ύστερα από τον γάμο του με τη μυκονιάτισσα Φρόσω Αξιώτη, αδελφή της λογοτέχνιδας Μέλπως Αξιώτη, προβάλουν μια άλλη πλευρά της ειδυλλιακής ομορφιάς του, που ξεφεύγει από τα στεγανά της μανιέρας των λευκών σπιτιών.

«Τη Μύκονο την αγάπησε και τη ζωγράφισε πολύ. Συγχρόνως όμως φοβόταν τη ‘γραφικότητά’ της που θα μπορούσε να τον σπρώξει στην ευκολία. Δεν τον ενδιέφερε ούτε η ‘τουριστική’, ούτε η ‘φωτογραφική’ ζωγραφική. Αυτό το μήνυμα προσπάθησε να περάσει και στους μαθητές του που για χρόνια εκπαίδευε στο ατελιέ του» αναφέρει η κα Αμαρυλλίδα Βασιλικιώτη-Weiler, κόρη του καλλιτέχνη.

Τα ώριμα έργα της έκθεσης είναι αυτά που σηματοδοτούν την επιστροφή του Αριστοτέλη Βασιλικιώτη στη λογοτεχνική παράδοση της γενέτειράς του. Ελεύθερος από οποιοδήποτε καταναγκασμό στράφηκε στις μνήμες των παιδικών του χρόνων, τότε που διάβαζε από το πρωτότυπο έργα των ουκρανικής καταγωγής συγγραφέων Nikolai Gogol («Ο Βίι», «Η μύτη») και Vladimir Korolenko («Το όνειρο του Μακάρ»). «Σε αυτά κυριαρχούν οι έντονες αντιθέσεις των συμπληρωματικών κυρίως χρωμάτων, που διαμορφώνουν πλατιές ζώνες. Ο καλλιτέχνης έγινε τολμηρότερος συγκριτικά με τις δύο προηγούμενες δεκαετίες της εικαστικής του διαδρομής και στράφηκε περισσότερο στην αφαιρετικότητα ή καλύτερα στη λιτότητα και την ανάδειξη του καίριου, του βασικού, χωρίς να καταλήγει στην αφαίρεση. Η στροφή στις ρίζες του, στη ρωσική λογοτεχνία, αποτελεί, την ύστατη, άγνωστη προσφορά του στη ζωγραφική και την πιο μοντέρνα δουλειά του, που -αν ζούσε περισσότερο- ίσως τον οδηγούσε σε μια ακόμα απρόσμενη αλλαγή πορείας», επισημαίνει η επιμελήτρια της έκθεσης Δρ. Χριστίνα Τσαγκάλια.

Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσση έκδοση η οποία θα είναι διαθέσιμη στο Τελλόγλειο (Αγίου Δημητρίου 159^Α), στο Μικρό Τελλόγλειο (Καρ. Ντηλ 32) και στο e-shop του Ιδρύματος.

Διάρκεια έκθεσης: 14 Οκτωβρίου – 4 Δεκεμβρίου 2022.

Ωράριο λειτουργίας εκθεσιακού: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-14:00, Τετάρτη 9:00-14:00 & 17:00-21:00, Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00.

φωτογραφία: Η μύτη (Γκόγκολ), λάδι σε λινάτσα, 65×81 εκ.