Σύμφωνα με την έκθεση του εκτιμητή, κάποια από τα κτίρια του συγκροτήματος έχουν χαρακτηριστεί ως «διατηρητέα» από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Το συγκρότημα βρίσκεται σε οικόπεδο εντός εγκεκριμένου σχεδίου της 2ης Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης. Στο ακίνητο έχει ανεγερθεί κτιριακό συγκρότημα αλευροκυλινδρόμυλου, σιδηρουργείου, ξυλουργείου, αποθηκευτικών και βοηθητικών χώρων, το οποίο με κατάλληλες επεμβάσεις είχε μετατραπεί στο ψυχαγωγικό συγκρότημα «Ο Μύλος».
Η είσοδος στο ακίνητο γίνεται από την οδό Ανδρέου Γεωργίου, μέσω καγκελωτής πόρτας που οδηγεί σε κεντρικό λιθόστρωτο διάδρομο ο οποίος διασχίζει το κύριο τμήμα του ακινήτου και το οποίο πλαισιώνεται από διάφορα κτίρια, κατά κανόνα ισόγεια.
Μεγάλη φωτιά ξέσπασε στις 28/8/2004, η οποία προξένησε ζημίες σε όλη την εγκατάσταση. Στα χρόνια τα οποία μεσολάβησαν έχουν αποκατασταθεί οι ζημιές σε όλα τα κτίρια, πλην αυτών στο κεντρικό κτίριο του μύλου.
Το κτίριο έχει καθαριστεί αλλά φαίνεται να μπορεί να λειτουργήσει μόνον το ισόγειο.
Τέσσερα εφαπτόμενα κεντρικά κτίρια (συμπεριλαμβανομένου και του μύλου) έχουν κηρυχθεί με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ως διατηρητέα.
Σύμφωνα με την έκθεση του εκτιμητή, κατά την αυτοψία διαπιστώθηκε ότι η εγκατάσταση δε χρησιμοποιείται παρά μόνον ο οπίσθιος ακάλυπτος -αύλειος χώρος, ο οποίος λειτουργεί ως υπαίθριο μπαρ. Τα κτίρια, αν και απαιτούν εργασίες συντήρησης, παρουσιάζουν καλό βαθμό ετοιμότητας λειτουργίας.
Η ιστορία του ακινήτου
Η εκτιμώμενη εγκατάσταση είναι γνωστή ως «Ο Μύλος», καθώς αποτέλεσε ιδιαιτέρως δημοφιλή πολυχώρο αναψυχής και πολιτισμού της Θεσσαλονίκης.
Υπήρξε για μισό αιώνα μεγάλη αλευροβιομηχανική μονάδα με ιδρυτές αλευροβιομήχανους πρόσφυγες από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Ιδρυτής του μύλου ήταν ο Γεώργιος Χατζηγιαννάκης, που ήρθε ως πρόσφυγας το 1924 από την Ανατολική Θράκη μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Η οικογένεια Χατζηγιαννάκη είχε παράδοση στην αλευροβιομηχανία μια και ο πατέρας του διατηρούσε ως την ανταλλαγή των πληθυσμών μεγάλο αλευρόμυλο στις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Ο Χατζηγιαννάκης συνεταιρίστηκε με τον επίσης Θρακιώτη πρόσφυγα Μιλτιάδη Αλτιναλμάζη από την Αδριανούπολη, που ίδρυσαν την εταιρία «Αλτιναλμάζης – Χατζηγιαννάκης». Την εποχή της ακμής του, γύρω στα 1930, άλεθε 60 τόνους άλευρα την ημέρα και ήταν περίφημος σε όλη την Ελλάδα για τα προϊόντα του. Άρχισε τη λειτουργία του το 1924 και με διακοπή στη διάρκεια της κατοχής, σταμάτησε οριστικά το 1986.
Μετατράπηκε σε πολυχώρο ψυχαγωγίας στις αρχές του 1990 και για αρκετά χρόνια ήταν σήμα κατατεθέν της καλλιτεχνικής Θεσσαλονίκης. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ο μύλος στη νέα του χρήση διατήρησε με σεβασμό μεγάλα τμήματα του παλιού βιομηχανικού εξοπλισμού που εντυπωσίαζε τους θαμώνες του. Αυτή η εργασία αλλαγής χρήσης του κτηρίου με τη διατήρηση του παλιού εξοπλισμού κέρδισε ευρωπαϊκό βραβείο. Ήταν η πρώτη πετυχημένη μετατροπή μεγάλου βιομηχανικού συγκροτήματος σε κέντρο πολιτισμού και διασκέδασης, που στάθηκε πανελλήνιο πρότυπο για την αλλαγή χρήσης παλιών κτηρίων.
