Σε ατμόσφαιρα νοσταλγίας, με μουσική,τραγούδια, χορό και μοναδικές αφηγήσεις έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Τζίνας Ψάρρη «Κάθε Κυριακή την ίδια ώρα» (εκδόσεις Υδροπλάνο) στην κατάμεστη αίθουσα του Πολυχώρου Μαλλιάρης-Παιδεία «Ανατόλια» (Δ. Γούναρη 39, Καμάρα), απόψε Παρασκευή 31/3.

“Η παρουσίαση μας είναι ένα πάντρεμα τεχνών και συναισθημάτων” όπως ανέφερε η κ. Βούλα Παπατσιφλικιώτη, δημοσιογράφος – συγγραφέας, η οποία διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο και συντόνισε την εκδήλωση.

Ομιλήτρια η κ. Στελίνα Μαργαριτίδου, δημοσιογράφος – συγγραφέας, που περιέγραψε εκτός των άλλων, ότι “η συγγραφέας καταθέτει ένα σημαντικό κομμάτι από τη δική της ζωή”. “Το βιβλίο της είναι ένα ταξίδι στο χρόνο κι ένα ταξίδι στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος”, τόνισε η κ. Μαργαριτίδου, σημειώνοντας ότι “περιγράφει καθημερινές ηρωϊκές πράξεις ανθρώπων που παίρνουν το δύσκολο δρόμο”.

Όπως ανέφερε η συγγραφέας Τζίνα Ψάρρη, ηρωΐδα του βιβλίου είναι η γιαγιά της, η οποία έζησε στη Θεσσαλονίκη και περιγράφει την ιστορία της από τα 7 της χρόνια που ήρθε πρόσφυγας στην Αθήνα, στη συνέχεια νιόπαντρη στην Θεσσαλονίκη, αργότερα χήρα και ως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και τον πρόωρο θάνατο της. “Η αφήγηση οφείλεται στη μητέρα μου και την αδελφή της”, είπε, υπογραμμίζοντας ότι “η αγάπη ξεπηδάει απ’ όλες τις σελίδες του βιβλίου και σε όλες της τις εκφάνσεις”.

Μουσική ατμόσφαιρα με τραγούδια της Μικράς Ασίας δημιούργησαν η  Αναστασία Πίπη, που έπαιξε κανονάκι και τραγούδησε και ο Ιγνάτιος Φιλιανός, με την κιθάρα του και το τραγούδι (φωτογραφία).

Έντονο χειροκρότημα απέσπασε από το κοινό το 12μελές τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος», που χόρεψε μικρασιάτικους χορούς.

Η συγγραφέας απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της.

Σχετικά με το βιβλίο:

“Αγάπη. Με την απίστευτη ικανότητα να βαυκαλίζεται πως μπορεί να κάνει πραγματικότητα κάθε επίπλαστο όνειρο. Μάταιη αγάπη, σχεδόν ανήθικη, ένας αρλεκίνος με φλογάτη μύτη που επιδίδεται σ’ ένα θεατρικό γοητευτικών επιθυμιών. Όχι, η αγάπη δεν είναι η απάντηση σε όλα, όπως λένε τα τραγούδια. Ο άνθρωπος είναι, ακριβώς όπως το είπε ο ποιητής. Ο άνθρωπος, που ποτέ δεν δείχνει ολόκληρο τον εαυτό…”
Σμύρνη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Διαφορετικές ζωές, ίδια αγγίγματα οδύνης και ευτυχίας. Κάθε Κυριακή την ίδια ώρα, η Γίτσα πίνει τον καφέ της, όπως ακριβώς έκαναν κάποτε και οι γονείς της. Σκέψεις, δάκρυα, χαρά και νοσταλγία συνθέτουν το καϊμάκι του μερακλίδικου ελληνικού, με μόνιμη συντροφιά τα σκαμπανεβάσματα της μοίρας, που πλέκουν το νήμα της ζωής μέσα από ένα συνονθύλευμα χαρμολύπης. Η ανάγκη για επιβίωση, η κινητήριος δύναμη που θέτει τα γρανάζια της ψυχής σε λειτουργία, και η αγαπημένη της συνήθεια, η αφορμή για να δραπετεύει με τον νου σ’ έναν κόσμο καλύτερο.
Μια ιστορία για την αγάπη, το άλγος και την απώλεια σε όλες τους τις μορφές, ποτισμένη με μυρωδιές, γεύσεις και νότες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)