Καταιγισμός ειδήσεων, άλλο ένα παιδί που σκοτώθηκε ή σκότωσε αυτή την φορά, μία γυναίκα θύμα του άντρα της, μία άλλη δολοφόνος του παιδιού της και ένας άντρας δολοφόνος και ένας άντρας κακοποιημένος…και άλλες ειδήσεις και άνθρωποι γνωστοί της οικογένειας αλλά ταυτόχρονα όχι τόσο γνωστοί ώστε να το προβλέψουν, και κανένας ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα αλλά πάντα είχε και λίγο τα ‘θέματα’ του. Κοινωνία ώρα μηδέν!
Γράφει η Ειρήνη Γκαμάνη, ψυχολόγος
Θα μου πεις…μακριά από εμάς και όπου θέλει ας είναι… θα σου πω ‘ πόσο μακριά από εσένα;’
Βία με διάφορες μορφές, μαχαίρια, όπλα, δηλητήρια, λόγια. Αναπαραγωγή της βίας, μετατρέποντάς την σε καθημερινότητα, ηθικολογώντας κατά της, με έναν τρόπο όμως που την προκαλεί που γίνεσαι και εσύ βίαιος..και δεν έχει σταματημό, και περιμένεις την επόμενη είδηση, το επόμενο μεγάλο γεγονός. Λόγια, ειδήσεις, εντάσεις, η μία πλευρά και η άλλη πλευρά και ο δικηγόρος και ο ψυχολόγος και ο γείτονας και η οικογένεια του θύματος και η οικογένεια του θύτη και το σχολείο και η πάντα ανύπαρκτη κοινωνική/κρατική μέριμνα και τελικά ποιος; Ποιος το σταματάει όλο αυτό και πότε;
Το σταματάς εσύ! Ναι εσύ που το διαβάζεις αυτό. Είσαι εκπαιδευτικός, γονέας, προπονητής, ηλεκτρολόγος, φούρναρης, δικηγόρος, ψαράς, άνεργος, χωρίς παιδιά, γείτονας, θείος, νονός…
Δεν ξύπνησε ποτέ κανείς βίαιος! Μπορείς να το σταματήσεις όταν νοιαστείς αρκετά ώστε να το παρατηρήσεις στον διπλανό σου, όταν επιβλέψεις το παιδί σου και του μάθεις τον αυτοέλεγχο, όταν εσύ ως ενήλικας αναφοράς θα αντισταθείς σε μία βίαιη αντίδραση, όταν απορρίψεις την βία ως τρόπο επικοινωνίας και θα βοηθήσεις το παιδί σου/τον εαυτό σου/τον διπλανό σου/τον μαθητή σου να τιθασεύσουν την ενεργητικότητα τους.
Η βία είναι ένας τρόπος μείωσης της πολυπλοκότητας στον τρόπο επικοινωνίας, χρειάζεται απλά να μάθουμε να ελέγχουμε και να διαχειριζόμαστε την πολυπλοκότητα αυτή.
