Τα «Μερκούρεια» κλείνουν φέτος τα 30 και ο δήμος Νεάπολης-Συκεών το γιορτάζει με μία επετειακή διοργάνωση αντάξια ενός πολιτιστικού θεσμού που μετράει τρεις δεκαετίες κι έχει γίνει συνώνυμος με την καλοκαιρινή θεατρική παραγωγή στη Θεσσαλονίκη. Ούτως ή άλλως το καλοκαίρι για το δήμο Νεάπολης-Συκεών ανήκει στον πολιτισμό με τα «Μερκούρεια» που διοργανώνει η Κοινωφελής Επιχείρηση του δήμου (ΚΕΥΝΣ) να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της διάστασης.                                                                                  Η ετήσια συνάντηση όλων των ΔΗΠΕΘΕ της χώρας με το ΚΘΒΕ και τις θεατρικές σκηνές του δήμου στο Ανοιχτό θέατρο «Μάνος Κατράκης» στις Συκιές κάνει πρεμιέρα μεθαύριο Τετάρτη 21 Αυγούστου με τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη από το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών.

Όπως επισημαίνει ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης «τα Μερκούρεια είναι η συνάντηση των ΔΗΠΕΘΕ της χώρας με τις μεγάλες κρατικές σκηνές και τα θεατρικά εργαστήρια του δήμου μας. Όταν ξεκινούσαμε πριν από 30 χρόνια με στόχο να προβάλουμε το έργο των ΔΗΠΕΘΕ που ίδρυσε η Μελίνα της Ελλάδας η οποία μας ενέπνευσε και συνεχίζει να μας εμπνέει, αυτό ακριβώς είχαμε στο νου μας: Να γεννήσουμε ένα θεσμό αφιερωμένο στο καλό θέατρο και τους ανθρώπους του, να στηρίξουμε τη θεατρική αποκέντρωση και να κάνουμε τον πολιτισμό προσιτό σε όλους. Η φετινή συνάντηση λοιπόν είναι και συμβολική αφού συμπίπτει με τις τρεις δεκαετίες των Μερκουρείων».

Σε ανάλογο ύφος και ο πρόεδρος της διοργανώτριας ΚΕΥΝΣ Δημήτρης Απατσίδης, κάνει λόγο για έναν θεσμό που έχει διακριθεί όχι μόνο μεταξύ των θεατρόφιλων του δήμου και της Θεσσαλονίκης αλλά ευρύτερα της Βόρειας Ελλάδας και επικεντρώνεται στη δουλειά που απαιτείται για την επιτυχία της διοργάνωσης: «Φυσικά για να επιτύχει μία τόσο φιλόδοξη διοργάνωση απαιτείται καλός συντονισμός, πολλή δουλειά και άψογη συνεργασία ανάμεσα σε όσους εμπλέκονται, γι΄αυτό ευχαριστώ τους εργαζόμενους της επιχείρησης και του δήμου που συμβάλλουν ώστε οργανωθούν όλα σωστά και να κυλήσουν ομαλά από την αρχή ως το τέλος».                        

Φέτος, στη σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου Συκεών «Μάνος Κατράκης» (Καρόλου Κουν 12) θα φιλοξενηθούν σημαντικές παραστάσεις από τις Σέρρες ως την Καλαμάτα και από τη Βέροια ως τη Θεσσαλία για να δικαιώσουν και τους πιο απαιτητικούς θεατρόφιλους. Το παρών θα δώσει η δεύτερη κρατική σκηνή της χώρας με το έργο «Μαρίκα με είπανε-Μαρίκα με βγάλανε» καθώς και τα θεατρικά εργαστήρια του δήμου Νεάπολης-Συκεών. Τα Μερκούρεια που πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα και με τη χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού, κάνουν πρεμιέρα με τη «Λυσιστράτη» από το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών και ολοκληρώνονται με τις «Διδυμάνες» από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας.

 

Μ Ε Ρ Κ Ο Υ Ρ Ε Ι Α 2024

Τετάρτη 21 Αυγούστου

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ

«Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη

Σκηνοθεσία: Εύη Σαρμή Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Ανδρέου Προσαρμογή: Ισιδώρα Μάλαμα Κινησιολογία: Αστέρης Πολυχρονίδης Σκηνικά: Εύη Σαρμή – Αστέρης Πολυχρονίδης Κοστούμια: Βάσω Κουνούπη Φωτισμοί: Μιχάλης Κουβόπουλους Χειρισμός Φωτισμών: Νίκος Παπαδόπουλος Ήχος: Γιώργος Δασκαλάκης

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Ελευθερία Ρήγου

Γιώργος Καρύδας

Αστέριος Πολυχρονίδης

Αστερόπη Χαριτίδου

Χριστίνα Αναγνώστου

Η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη είναι ένα αντιπολεμικό έργο γεμάτο χιούμορ, σάτιρα και κοινωνική κριτική που σχολιάζει με εύστροφο και διεισδυτικό τρόπο τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, λειτουργώντας προφητικά ως προς την ανάγκη υποστήριξης του κοινωνικού ρόλου των γυναικών και της πολύτιμης συμμετοχής τους στον κοινωνικό βίο –οπτική που σήμερα αποτελεί κεντρικό αίτημα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, έτσι ώστε οι γυναίκες να αποκτήσουν όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες που αναλογούν στους ενεργούς πολίτες μιας σύγχρονης κοινωνίας. Ο Αριστοφάνης ευφυώς δίνει το «κλειδί» της Πολιτείας στις γυναίκες και εμπιστεύεται στα χέρια τους και στις δράσεις τους την επίτευξη του μέγιστου αγαθού μιας κοινωνίας που είναι η ειρήνη.

Ο πόλεμος για τον Αριστοφάνη είναι μια αντρική υπόθεση. Οι γυναίκες ως μάνες αλλά και ως σύντροφοι των ανδρών που χάνονται στα παιδία των μαχών αγωνίζονται στο Αριστοφανικό αριστούργημα να επαναφέρουν την ειρήνη χρησιμοποιώντας κάθε όπλο και κάθε τρόπο, και εδώ αρχίζει η αριστουργηματική κωμική προσέγγιση του μεγάλου συγγραφέα.

 

Πέμπτη 22 Αυγούστου

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

«Σόδες και Ασπιρίνες» του Μιχάλη Κοβανίδη

Σκηνοθεσία: Όλγα Ζήση

Σκηνικά: Ελένη Γκοντού

Σχεδιασμός φωτισμών: Μιχάλης Κοβόπουλος

Ήχος: Δημήτρης Σιώρος

Χορογραφίες: Χαριτίνη Κούκου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μαρία Κατσουλίδη

Κοσμάς Θεοφάνης

Ιωάννης Κοτσαρίνης

Λεωνίδας Μικρόπουλος

Νίκος Σφαιρόπουλος

Χορεύει η Χαριτίνη Κούκου

Θα μπορούσε να είναι μια κωμωδία παρεξηγήσεων, αφού όλα αρχίζουν από μια παρεξήγηση, μια λάθος εκτίμηση της κατάστασης από τους ήρωες του έργου. Σύντομα όμως η ασυνεννοησία γίνεται ο τρόπος για να φωτιστούν παράλογες καταστάσεις της καθημερινότητας. Οι ήρωες, άνθρωποι «της διπλανής πόρτας», έρχονται αντιμέτωποι με τις δικές τους ιστορίες και δημιουργούν πλοκή ανατροπών και γέλιου. Πέντε πρόσωπα θα κάνουν το παν για να δικαιωθούν μέσα από μια σύγκρουση για γέλια και κλάματα. Κάποιες στιγμές το έργο γίνεται πικρό, αλλά το γέλιο μοιάζει να εξαγνίζει τις διάφορες καταστάσεις. Σε μια γωνιά της πόλης πέντε πρόσωπα συναντώνται τυχαία και έτσι, όπως μόνο μέσα από την κωμωδία μπορούμε να δούμε, συγκρούονται, εξομολογούνται, χορεύουν, ονειρεύονται και ερωτεύονται…

 

 

Κυριακή 25 Αυγούστου

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

«Εκείνος κι Εκείνος»

Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης Σκηνικός χώρος – κοστούμια: Δημήτρης Κακριδάς

Βοηθός σκηνοθέτη: Ντίνος Ψυχογιός

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Έλενα Αρβανίτη

Άρης Τσαμπαλίκας

Δημήτρης Φραγκιόγλου

«Εκείνος κι Εκείνος» ή ο Σόλων και ο Λουκάς, δύο αιώνιοι κοινωνικά απροσάρμοστοι ή τοποθετημένοι στο περιθώριο της κοινωνίας που τα κουρέλια τους εκφράζουν την ηθική ένδεια του πολιτισμού μας. Παραμένουν μονίμως εκτός των τειχών, εκτός των αγαθών που προσφέρει η καταναλωτική κοινωνία σαν τους κλοσάρ που συναντάμε ακόμα σε σταθμούς του Παρισινού Μετρό. Αποτυχημένοι της ζωής; Φιλόσοφοι; Πολίτες μόνο; Το «Εκείνος κι Εκείνος» άρχισε να παρουσιάζεται με τη μορφή αυτοτελών επεισοδίων στην τηλεόραση, το 1972. Έγινε μεγάλη επιτυχία με τον Λουκά και τον Σόλωνα να αποκτούν εμβληματική θέση και να συμβολίζουν με τον δικό τους τρόπο τον πόθο για δημοκρατία και ελευθερία. Ο Σόλων και ο Λουκάς διασχίζουν τις παρυφές της πόλης, σατιρίζουν, ψυχογραφούν, σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται. Με φιλοσοφικές συζητήσεις που τις διαπερνά ένα καυστικό χιούμορ, προσπαθούν να κατανοήσουν την ίδια την κοινωνία και τους τρόπους της.

 

 

Δευτέρα 26 Αυγούστου

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ

«Σκοτσέζικο ντους» της Χρύσας Σπηλιώτη

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Πλασκοβίτης

Σκηνικά – Κοστούμια: Αντώνης Χαλκιάς

Χορογράφος – Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Λάλλου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Χρήστος Ευθυμίου

Νίκη Παλληκαράκη

Μιχάλης Μαρκάτης

Πηνελόπη Σεργουνιώτη

Κωνσταντίνος Μουταφτσής

Δανάη Σταματοπούλου

Παναγιώτης Δαβιδόπουλος.

Ένας θίασος κάνει πρόβες για να παρουσιάσει την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη. Επικεφαλής του θιάσου και θεατρώνης, είναι ένας ερωτύλος φαλλοκράτης ατάλαντος σκηνοθέτης, ο οποίος έχει χάσει όλα τα λεφτά του στο τζόγο, ακόμα και την επιχορήγηση του υπουργείου και για να κρατήσει τους απλήρωτους ηθοποιούς και τεχνικούς στον θίασο, χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να τους πείσει ότι κοντά του θα έχουν μία σίγουρη και μεγαλειώδη καλλιτεχνική καριέρα. Κατά την διάρκεια όμως των προβών του θιάσου, γίνεται το «σώσε». Ο θίασος γίνεται «μαλλιά κουβάρια» γιατί βγαίνουν στην επιφάνεια, η επαγγελματική αβεβαιότητα των ηθοποιών, οι αντιζηλίες, η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι βεντετισμοί και η προσπάθεια επαγγελματικής ανέλιξης, μέσω των ερωτικών σχέσεων με όρους επαγγελματικής συναλλαγής, χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς όρια και η παράσταση κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.

 

 

Τρίτη 27 Αυγούστου

ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ-ΣΥΚΕΩΝ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ «ΘΕΣΠΙΣ»

«Εθνικότητα μου είναι το χρώμα του ανέμου» του Ματέι Βίζνιεκ

Σκηνοθεσία – σκηνικά κοστούμια – επιμέλεια μουσικής – αγωγή του λόγου – κινησιολογία:

Γιώργος Κιουρτσίδης, Άννα-Μαρία Αγγελίδου

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Στέλιος Σουρβάς

Γρηγόρης Ζαγόρας

Ροδούλα Αθανασίου

Ευστρατία Καλογερούδη

Μαρία Φαρμάκη

Ιωάννα Τσουβελεκίδου

Πετρούλα Κατσιμπέλη

Θεοδώρα Πολυμέρη

Γιώργος Βαρθόπουλος

Ο Ματέι Βίζνιεκ, μέσα από μία συρραφή κειμένων καταγράφει με αγωνία τα καταστροφικά αποτελέσματα που υφίσταται ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ, μέσα από την πλύση εγκεφάλου, την επιβολή κατεστημένης νοοτροπίας, τη χειραγώγησή του από τα μέσα ενημέρωσης, τα απανταχού σύνορα που εγκλωβίζουν ανθρώπινες ψυχές ένθεν κακείθεν και βέβαια τις συνέπειες ενός οποιουδήποτε πολέμου. Ενώνουμε και εμείς την αγωνία μας και τις σιωπηλές κραυγές μας, καταθέτοντας τη θεατρική μας θεώρηση μέσα από τα κείμενα του συγγραφέα.

 

 

Πέμπτη 29 Αυγούστου

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ (Κ.Θ.Β.Ε.)

σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών

«Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε» Ιστορίες γυναικών του Λαϊκού Τραγουδιού των Γιώργου Ανδρέου – Οδυσσέα Ιωάννου

Μουσική Σύνθεση – Ενορχήστρωση: Γιώργος Ανδρέου Θεατρικό κείμενο: Οδυσσέας Ιωάννου Σκηνοθεσία: Αστέριος Πελτέκης Ερμηνεύουν: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κορίνα Λεγάκη Αφηγήτρια: Παναγιώτα Βιτετζάκη Σκηνικά: Δανάη Πανά

Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης

Χορογραφίες: Στέλλα Εμίνογλου

Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος

& :

Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίλη Αδρασκέλα, Εύη Σαρμή

Βοηθός φωτιστή στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης: Τουλίν Οσμάν

 

Διανομή ρόλων:

Λίλη Αδρασκέλα (Κλωθώ)

Παναγιώτα Βιτετζάκη (Κόρη)

Ηρώ Δημητριάδου (Άτροπος)

Εύη Σαρμή (Χαρτορίχτρα)

Χρύσα Τουμανίδου (Λάχεσις)

Έκτακτη αντικατάσταση: Εύη Κουταλιανού

 

Μουσικοί επί σκηνής:

Τραϊανός Αλμπανούδης (κοντραμπάσο)

Γιώργος Ανδρέου – Σάκης Κοντονικόλας (πιάνο)

Μαριάνθη Θεμελή (τρομπέτα)

Βαγγέλης Καλαμαράς (ντραμς)

Χρήστος Μακρής (φλάουτο)

Παύλος Παφρανίδης (μπουζούκι)

Ζωγράφος Σταυρίδης (ακορντεόν)

Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου (κιθάρα)

Κωνσταντίνος Σακαρέλης – Γιώργος Πουλιανίτης (όμποε)

 

Μαρίκα είναι η Παπαγκίκα, Μαρίκα είναι η Νίνου, για το έργο όμως Μαρίκα είναι κάθε λαϊκή τραγουδίστρια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Το έργο και η παράσταση είναι ένας φόρος τιμής στις αρχετυπικές γυναικείες μορφές που επηρέασαν το Ελληνικό Λαϊκό και Ρεμπέτικο τραγούδι του περασμένου αιώνα. Αναφέρεται στη χρονική περίοδο ανάμεσα στο 1920 και το 1960. Σαράντα χρόνια που διαμόρφωσαν το Ελληνικό Λαϊκό Τραγούδι σε όλες του τις εκδοχές –Σμυρνέϊκο, Ρεμπέτικο, Λαϊκό. Η μουσικοθεατρική παράσταση περιέχει πρωτότυπα τραγούδια γραμμένα από τον Γιώργο Ανδρέου, αλλά και πολλά τραγούδια ορόσημα από την πολύτιμη Ιστορία του Λαϊκού μας τραγουδιού (Σμυρνέικα, Παραδοσιακά, καθώς και τραγούδια σημαντικών ιστορικών δημιουργών του Λαϊκού Τραγουδιού μας).

 

 

 

 

Παρασκευή 30 Αυγούστου

ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ-ΣΥΚΕΩΝ

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Ποια Ελένη» των Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου

Προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Σταμάτης Στάμογλου

Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Σίγα

Πρωτότυπη Μουσική: Σοφία Ταρσένη

Μουσική Ενορχήστρωση: Κώστας Βόμβολος

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Φωτεινή Νέτσικα,

Αλέξης Ζουρνατζής

Μιλτιάδης Παπαδόπουλος

Ελένη Σεραφειμίδου

Μαίρη Σαμανάδη

Μαριάννα Διαμαντοπούλου

Στέφανος Παπακυριακίδης

Γεωργία Αγγελίδου

Άννα Αραμπατζή

Γιώτα Παπαδοπούλου

Άννα Βαλτατζή

Μαρία Αποστολοπούλου

Δήμητρα Χονδροπούλου

Παύλος Παυλίδης

Σοφία Τέντζου

Καίτη Λάζου

Ειρήνη Καραφωτιά

Κωνσταντίνος Τουραντζίδης

Ο Τρωικός πόλεμος δεν έγινε ποτέ. Το όλο «μπλέξιμο» το δημιούργησαν οι τρεις θεές (Αφροδίτη, Ήρα, Αθηνά), λόγω ανταγωνισμού. Στην Τροία δεν πήγε η Ελένη, αλλά η άσχημη ξαδέλφη της, η Πευκίδα. Και, ω του θαύματος, ο Πάρης και όλοι οι Τρώες θα τη λατρέψουν ως Ελένη, αφού και η ίδια θα ταυτιστεί με την ιδέα. Άλλωστε όπως λέει και η θεά Αφροδίτη «η ομορφιά είναι του λογικού τερτίπι και όλο αλλάζει μορφή και νόημα». Η Κεντρική Σκηνή των Θεατρικών Εργαστηρίων «Μελίνα Μερκούρη» προσφέρει στον θεατή την ευκαιρία να γελάσει, να ταξιδέψει στον μύθο, να αναρωτηθεί, να προβληματιστεί και να διασκεδάσει, σε μία κωμωδία καταστάσεων και χαρακτήρων, με φόντο μυθικούς ήρωες και ανθρώπινα πάθη. Εμείς επιλέξαμε να μεταφέρουμε στη σκηνή, με απλό και τρυφερό τρόπο, σαν παιδικό παραμύθι, την αλήθεια με άλλα λόγια.

 

 

Σάββατο 31 Αυγούστου

ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

«Μαλλιά κουβάρια» του Νικολάου Λάσκαρη

Διασκευή – Σκηνοθεσία: ώστας Τσιάνος Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Σχεδιασμός φωτισμών: Μάκης Παπατριανταφύλλου Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Γκότση Υπεύθυνος Παραγωγής: Νίκος Γεωργάκης Κατασκευή κοστουμιών: Νικολέτα Καΐση Κατασκευή σκηνικού: Νίκος Ανδριανόπουλος – Παναγιώτης Καραχάλιος –

Βασίλης Τσιούτρας Ήχος – Φως – : Γιώργος Γκόλαντας – Παναγιώτης Γιαννούλας

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):

Νικολέτα Βλαβιανού

Βασίλης Καρμίρης

Χρήστος Κορδελάς

Λίλλυ Μελεμέ

Ηρακλής Τζαφέτας

Παναγιώτης Τόλιας

Αλίκη Τσάκου

Χάρης Φλέουρας

 

Το έργο του αυτό, ο πολυγραφότατος συγγραφέας Νικόλαος Λάσκαρης, το χαρακτηρίζει κωμωδία, είναι όμως φάρσα, ένα από τα δυσκολότερα είδη του θεάτρου. Η φάρσα διαχειρίζεται παράλογα θέματα που απαιτούν άριστη τεχνική, σπαρταριστή πλοκή, αναπάντεχες ανατροπές, απίθανες συναντήσεις και παρεξηγήσεις. Τα «Μαλλιά κουβάρια» δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις φάρσες των σπουδαίων Γάλλων συγγραφέων, Φεϋντώ, Λαμπίς και Σαρντού.

 

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΒΕΡΟΙΑΣ

«Οι Διδυμάνες» του Σπύρου Μπογδάνου

Διασκευή κειμένου – μουσική σύνθεση – μουσική διδασκαλία: Δήμητρα Τρυπάνη

Επιμέλεια σκηνοθεσίας – κίνησης: Καλλιόπη Σίμου

Σκηνογραφία – ενδυματολογία – εικαστικό αφίσας: Ιωάννα Στεφανοπούλου

Φωτισμοί: Γιώργος Βέγκος

Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Καροτσέρης

Βοηθός μουσικής διδασκαλίας: Ζωή Μάντζου

Φωτογραφίες – καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος: Τάσος Θώμογλου

Βίντεο – μοντάζ: Παύλος Τσανακτσίδης

Βοηθός σκηνοθέτη / χορογράφου: Γιώργος Παπαδόπουλος

Βοηθός σκηνογράφου / ενδυματολόγου: Ελένη Τσίλη

 

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μαρία Αηδονίδου

Άννα-Μαρία Ακριτίδου

Φωτεινή Γεωργουδάκη

Αίθρα-Γεωργία Γραμματικού

Φωτεινή Κανελλίδου

Αναστάσιος Κετίκογλου

Ηλέκτρα Κόντογλου

Ανθή Κυρτσόγλου

Ζωή Μάντζου

Έφη Μούζη

Όλγα Παπαδοπούλου

Μάγδα Πένσου

Σάνυ Σερεμέτα

Καλλιόπη Σίμου

Μαρία Σίμου

Ηλιάνα Τσίλη

Αλεξία Φωτιάδου

 

Μουσικό σύνολο:

Ανθή Κυρτσόγλου (βιολί)

Άννα-Μαρία Ακριτίδου (τσέλο)

Αναστάσιος Κετίκογλου (κρουστά)

 

Η μουσική παράσταση «Οι Διδυμάνες» βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Σπύρου Μπογδάνου (Συλλογή Διηγημάτων «Η Δέπαινα») το οποίο με τη σειρά του είναι βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία του 19ου αιώνα από την περιοχή Μαγαζιά των Παξών. Η αληθινή αυτή ιστορία, συγκινητική και συνταρακτική χωρίς φανφάρες και υπερβολές, ακούγεται στην παράσταση από τα στόματα δύο γυναικών, που έχοντας καθαρθεί πια μετά το πέρας της ιστορίας, μπορούν πλέον να μιλήσουν για το τι συνέβη στις ζωές τους και για το πώς απέκτησαν αυτό το όνομα: «Διδυμάνες». Ισότιμος συνομιλητής τους σε όλη τη διάρκεια της παράστασης είναι ένας Χορός Γυναικών, που επίσης θυμάται, αναρωτιέται, πενθεί και γιορτάζει μαζί τους, καθώς η ιστορία ξετυλίγεται. Το έργο εμπεριέχει επτά πρωτότυπες πολυφωνικές επεξεργασίες ελληνικών παραδοσιακών τραγουδιών. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν και τα οποία έχουν υποστεί πολλές επεμβάσεις προκειμένου να λειτουργήσουν ως νέος, σύγχρονος ήχος μέσα στο έργο, προέρχονται κατά κύριο λόγο από την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία, αλλά και από τις περιοχές των Παξών και της Κρήτης, χαρίζοντας ένα ηχόχρωμα και μια αίσθηση που παραπέμπει σε χορικά αρχαίας τραγωδίας.