H ηχητική εγκατάσταση Nτάγκο της Ναταλίας Καραγιάννη εγκαινιάζεται στο Ισλαχανέ την Τετάρτη 3 Απριλίου, στις 18.00′. Το Ντάγκο είναι ένα ηχητικό έργο με τρεις φωνές, μουσική και αρχειακές ηχογραφήσεις.
Όπως περιγράφουν οι διοργανωτές: Το έργο πραγματεύεται τον θάνατο ενός δεκαεννιάχρονου ‘Ελληνα μετανάστη στην Τασμανία το 1956, μια εποχή όπου η πολιτική μετανάστευσης της Αυστραλίας ήταν ακόμα δημοσίως ρατσιστική. Πέρυσι, στα ογδόντα του, ο πατέρας μίλησε για τον αδερφό του για πρώτη φορά, αρθρώνοντας το όνομά του. Έως τότε, το όνομα δεν είχε ειπωθεί ποτέ. Το έργο είναι κατ’ αρχήν ένας στοχασμός γύρω από το ανείπωτο όνομα, ένα όνομα που απαντάται συνεχώς και που συνεχώς αποφεύγεται. Η αποφυγή του ονόματος των νεκρών εντάσσεται και στα ήθη των Αβορίγινων της Τασμανίας (και ολόκληρης της Αυστραλίας): το φαινόμενο ονομάζεται ‘λόγος αποφυγής’ από τους εθνογλωσσολόγους. Εκκινώντας από τούτη τη σύμπτωση, αλλά και από άλλες που καθ’ οδόν αναδύονται από ηχητικά και οπτικά ντοκουμέντα της εποχής, το κείμενο καθιστά, επίσης, μια εξερεύνηση της συνάντησης των σχεδόν εξοντωμένων Μαύρων της Τασμανίας και των Ελλήνων που καταφτάνουν εκεί το 1956 ως άλλοι Μαύροι. Η λέξη Ντάγκο είναι εφεύρεση και προέρχεται από την υποτιμητική ονομασία Ντέιγκο που απευθυνόταν στους Ισπανόφωνους, Πορτογάλους, Ιταλούς και, ενίοτε, Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Σπανίως, χρησιμοποιούνταν και στην Αυστραλία, όπου η πιο κοινή ονομασία για τους Έλληνες ήταν Ουόγκ.
Πιάνο, νέυ, electronics, mixing, editing: Χρήστος Μπάρμπας
Με τις φωνές των Δήμητρα Κατιώνη, Αγγελική Παπούλια, Ναταλία Καραγιάννη
Κείμενο, διεύθυνση: Ναταλία Καραγιάννη
Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιάννη Μαυρίδη στο Cue Studio, στη Θεσσαλονίκη
Διάρκεια : 3 Απριλίου – 1 Μαῒου 2024
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΛΑΧΑΝΕ
Πρώην Σχολή Τεχνών & Επαγγελμάτων Χαμιδιέ
Ελένης Ζωγράφου 3, Θεσσαλονίκη
