Ο Παναγιώτης Μάργαρης δηλώνει εθισμένος στη σκηνή και δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να απέχει από συναυλίες. Αν και του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός “μάγος της κιθάρας”, νιώθει ότι είναι στην αρχή της πορείας του, καθώς επιθυμεί να εξελίσσεται διαρκώς. Θεωρεί ότι οι μουσικοί της Ελλάδας οφείλουν να φέρουν ένα νέο κύμα στη μουσική.

Στις 6 Απριλίου, ημέρα Σάββατο, ο δεξιοτέχνης της κλασικής κιθάρας και ταλαντούχος συνθέτης Παναγιώτης Μάργαρης θα παρουσιάσει μαζί με τον διακεκριμένο τραγουδοποιό Χρήστο Θηβαίο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την επιτυχημένη μουσική παράσταση “2”.

Με αφορμή την εμφάνιση αυτή ο Παναγιώτης Μάργαρης παραχώρησε συνέντευξη στα politismika.gr, όπου αναφέρεται στην επιτυχημένη συνεργασία του με τον Χρήστο Θηβαίο, στον δάσκαλό του Νότη Μαυρουδή, στα ιδιαίτερα συναισθήματα που νιώθει επί σκηνής, στα συναισθήματα που «γεννούν» κάθε μουσική δημιουργία και στην επιλογή του να προβάλλει την κλασική κιθάρα. Παράλληλα, συμβουλεύει τους νέους μουσικούς να έχουν πάθος και αγάπη για τη μουσική τέχνη.

Συνέντευξη στον Φώτη Κουτσαμπάρη

Επιμέλεια: Μαρία Κ. Τσακιρίδου

Ερ. Στις 6 Απριλίου του 2024 θα συμπράξετε μουσικά με έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της σύγχρονης Ελλάδας, τον κ. Χρήστο Θηβαίο, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Τί θα περιλαμβάνει το πρόγραμμά σας;

Απ. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει φυσικά τις μεγάλες επιτυχίες του Χρήστου Θηβαίου, τραγούδια-ύμνους που ερμήνευσε μοναδικά, όπως το “Πόσο πολύ σ’ αγάπησα”, τον “Άμλετ της σελήνης”, το “Δεν είμαι άλλος”, “Μικρή πατρίδα” κ.α.

Επίσης, συμπεριλαμβάνει μουσική για σόλο κιθάρα μέσα από τη δισκογραφία μου, διασκευές μου σε μουσικά κομμάτια από τον κινηματογράφο, συνθέσεις από το άλμπουμ μου “Ο Παναγιώτης Μάργαρης ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη”, που κυκλοφόρησε το 2017, καθώς και έργα από τον δίσκο μου Rock Of My Soul, στον οποίο και «ένωσα» την κλασική κιθάρα με τη ροκ μουσική. Εκτός αυτών, θα παίξουμε με τον Χρήστο τραγούδια μεγάλων Ελλήνων και ξένων συνθετών, που αγαπάμε. Γενικότερα, πρόκειται για ένα πρόγραμμα ανατρεπτικό και πολύ ενδιαφέρον, νομίζω. Ανυπομονώ να βρεθώ στη Θεσσαλονίκη.

Ερ. Η συνεργασία σας με τον κ. Θηβαίο κρατάει δεκαετίες. Ποια είναι τα βασικά συστατικά της που τη διατηρούν και παράλληλα την εξελίσσουν αρμονικά στον χρόνο;

Απ. Κρατά δεκαετίες, καθώς βρεθήκαμε το 1997 στο στούντιο, εκείνος ως ερμηνευτής και εγώ ως κιθαρίστας, όπου και δημιουργήσαμε το ιστορικό τραγούδι του Βασίλη Δημητρίου, το “Πόσο πολύ σ’ αγάπησα”, το “Αγάπη”, όπως είναι ο τίτλος του, που συμπεριελήφθη στον “Μεγάλο Θυμό”, τον δίσκο στον οποίο είχε τραγουδήσει τότε ο Χρήστος το τραγούδι των τίτλων. Εκεί πρωτοσυνεργαστήκαμε και από τότε η αλήθεια είναι ότι χαθήκαμε καλλιτεχνικά. Ωστόσο, πάντοτε ο ένας παρακολουθούσε την πορεία του άλλου. Προσωπικά, τον Χρήστο τον παρακολουθώ από παλιά, από τους “Συνήθεις  ύποπτους”, και ανέκαθεν τον θαύμαζα.

Πέρσι μου έγινε πρόταση από τον Δήμο Σύρου να πραγματοποιήσω μια συναυλία στο εμβληματικό θέατρο “Απόλλων”. Δίχως δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Χρήστο και να του προτείνω να κάνουμε μαζί εκεί μια συναυλία για φωνή και κιθάρα. Ο Χρήστος δέχτηκε με χαρά. Παίξαμε, λοιπόν, μαζί στη Σύρο πέρσι τον Γενάρη. Ήταν μια υπέροχη συναυλία, αισθανθήκαμε και οι δύο καλλιτεχνική και ανθρώπινη χημεία και έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε αυτό το ντουέτο. Κάναμε πάνω από 40 εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνεχίζουμε σίγουρα και αυτό το καλοκαίρι μαζί.

Ερ. Σε παλαιότερες συνεντεύξεις σας έχετε δηλώσει πως, αν και γοητευτήκατε από τον ήχο της τρομπέτας, ακολουθήσατε τη σπουδή της κλασικής κιθάρας με δάσκαλό σας τον σπουδαίο Νότη Μαυρουδή. Ποιός ήταν ο ρόλος του στη μετέπειτα καλλιτεχνική σας πορεία και πώς θα χαρακτηρίζατε τη συνεργασία σας στα “Cafe del‘ art“, όπου συναντώνται τραγούδια από την εγχώρια και την παγκόσμια μουσική σκηνή;

Απ. Ο Νότης Μαυρουδής έπαιξε σίγουρα καθοριστικό ρόλο στην πορεία μου, πάνω απ΄ όλα διότι ήταν ένας εξαιρετικός δάσκαλος για μένα. Αυτό είναι και το βασικότερο που έχω να πω. Ήταν ένας εξαιρετικός καθηγητής κλασικής κιθάρας. Η κλασική κιθάρα είναι ένα πολύ δύσκολο όργανο και αν δεν έχεις τη σωστή καθοδήγηση δεν μπορείς να φθάσεις σε υψηλό επίπεδο. Από κει και πέρα κάναμε και το ντουέτο που αναφέρατε. Πρόκειται για μια σειρά από έξι “Cafe del’ art”, που είχαν όλα τους μεγάλη επιτυχία. Κάναμε μαζί πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα, εκατοντάδες συναυλίες, και έχω να θυμάμαι ότι υπήρξε ένας εξαιρετικός καθηγητής πάνω απ’ όλα και φυσικά ένας πάρα πολύ σεβαστός μουσικοσυνθέτης- κιθαρίστας.

Ερ. Συνθέτης, κλασικός κιθαριστής αλλά και καθηγητής κιθάρας σε ωδείο στα Βριλήσσια. Ποιά από τις τρεις προαναφερθείσες ιδιότητες θα επιλέγατε, αν κάποιος σας επέβαλλε να επιλέξετε μόνο μία;

Εάν είχα μια επιλογή, θα επέλεγα τις εμφανίσεις μου ως κιθαρίστας, ως σολίστ κιθάρας, διότι είναι πάρα πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα που νιώθει κάποιος, όταν είναι επί σκηνής. Προσωπικά, είμαι εθισμένος με τη σκηνή, δηλαδή δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου να μην παίζει σε συναυλίες.

Σε δεύτερη φάση θα διάλεγα την ιδιότητα του συνθέτη, γιατί για μένα ο δημιουργός είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θέλω στο μέλλον να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στη συνθετική μου πλευρά. Τρίτη επιλογή είναι η διδασκαλία, όχι επειδή την υποτιμώ. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα, απλώς θεωρώ τα δύο πρώτα πιο σημαντικά για μένα, σε περίπτωση που έπρεπε να κάνω επιλογή.

Ερ. Σας αποδόθηκε, θεωρώ δικαίως, το προσωνύμιο «Μάγος της κιθάρας». Πώς νιώσατε,  όταν το ακούσατε για πρώτη φορά; Επαναπαυθήκατε καλλιτεχνικά από τον χαρακτηρισμό αυτό ή σας ενεργοποίησε για την περαιτέρω μουσική σας εξέλιξη;

Περισσότερο συμβαίνει το δεύτερο που αναφέρατε. Επειδή είμαι από τη φύση μου ένας ανήσυχος άνθρωπος, δεν επαναπαύομαι με αυτά που πετυχαίνω και πάντα έχω ως στόχο να ανέβω ένα νέο βουνό και να βρεθώ σε μια νέα κορυφή. Η πορεία μου αποκτά για μένα ενδιαφέρον, όταν βάζω συνεχώς νέους στόχους και νομίζω ότι έτσι πρέπει να λειτουργεί ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, όπου και αν έχει φθάσει. Πρέπει να αισθάνεται ότι έχει πολλά πράγματα να κάνει. Προσωπικά, έτσι λειτουργώ.

Είναι κολακευτικός αυτός ο χαρακτηρισμός που αναφέρατε, αλλά εξακολουθώ να νιώθω ότι είμαι ακόμη στην αρχή της πορείας μου. Έχω αυτογνωσία το τί έχω κάνει ή δεν έχω κάνει. Απλά, όπως προείπα, λειτουργώ έτσι σαν άνθρωπος, μ’ αρέσει να εξελίσσομαι διαρκώς..

Ερ. Αναμφίβολα, πρωταγωνιστείτε σε κάθε σας μουσική παράσταση. Πόσο δύσκολο είναι ένας κιθαρίστας να καθιερώνεται ως πρωταγωνιστής στη σκηνή, δεδομένου ότι συνήθως τα «φώτα πέφτουν πάνω» στους ερμηνευτές;

Απ. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως έτσι είναι, ειδικά στην Ελλάδα, αλλά συμβαίνει και στο εξωτερικό.

Προσωπικά, από μικρό παιδί θυμάμαι ότι είχα ως όνειρο να φέρω την κλασική κιθάρα στο ευρύ κοινό, να την αγαπήσει ο κόσμος. Δεν ένιωθα μάλιστα καλά με τη σκέψη να παίζω σε μια ορχήστρα, στη σκιά του τραγουδιστή. Μια – δυο φορές που το είχα δοκιμάσει, μικρότερος, γυρνούσα στο σπίτι μου με μελαγχολία, δεν ένιωθα καλά. Ήθελα να έχω έναν ρόλο στη σκηνή, που να αναδεικνύω την κιθάρα. Έχω παλέψει γι’ αυτόν τον στόχο μέσω των συναυλιών που κάνουμε, πάω πολύ καλά και είμαι ευχαριστημένος, γιατί έχω αποκτήσει ένα κοινό σε κάθε πόλη της Ελλάδας, που αγαπάει τη δουλειά μου και με περιμένει.

Ερ. Με την πάροδο του χρόνου το τραγούδι «εκσυγχρονίζεται» ως προς τον ήχο, τους στίχους και ίσως και τα νοήματα. Εκτιμάτε ότι μπορούν να διατηρηθούν τα παραδοσιακά ακούσματα στη σύγχρονη μουσική σκηνή; Εσείς ως αξιόλογος συνθέτης έχετε σκεφτεί να ακολουθήσετε ή να διαμορφώσετε νέες τάσεις στη σύγχρονη μουσική;

Γενικότερα, η πηγή της μουσικής είναι η κλασική μουσική. Από αυτήν ξεκινούν όλα τα είδη της μουσικής και όλα αυτά τα είδη, όπως η παραδοσιακή μουσική, είναι ουσιαστικά η ιστορία μας. Όλοι οι δημιουργοί νομίζω ότι έχουμε επιρροές από αυτά τα δύο μουσικά είδη: την παραδοσιακή και την κλασική μουσική.

Όσον αφορά σε αυτό που ρωτάτε, σίγουρα εξελίσσεται η μουσική, όχι απαραιτήτως προς καλούς δρόμους. Νομίζω δηλαδή ότι η εποχή που είχαμε τους μεγάλους συνθέτες, όπως τους Χατζηδάκη, Θοδωράκη και Ξαρχάκο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Υπάρχουν, βέβαια, νέα ταλαντούχα παιδιά που γράφουν ωραία μουσική και έχουν πολλή όρεξη και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, αλλά οφείλουμε όλοι μας να διατηρήσουμε την έμπνευση μας και να μπορέσουμε να φέρουμε ένα νέο κύμα στη μουσική. Ακόμη δεν έχω δει να γίνεται κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω ότι θα γίνει, δεν είμαι απαισιόδοξος.

Ερ. Ποιό συναίσθημά σας είναι ικανό να σας ωθήσει στην καλλιτεχνική δημιουργία;

Νομίζω ότι όλα τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας σχετίζονται με την καλλιτεχνική δημιουργία, όπως είναι ο έρωτας, η αγάπη, ο θάνατος, όλα. Υπάρχουν μέσα μας και το σκοτάδι και το φως, τα οποία και βγαίνουν στη μουσική σε έντονο βαθμό. Όλα τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας βγαίνουν, όλα τα χρώματα που έχουμε στην ψυχή μας..

Ερ. Θα ακολουθήσουν και άλλες συναυλίες σας με τον κ. Χρήστο Θηβαίο εντός του καλοκαιριού, όπως αναφέρατε. Θα είναι μεγάλος ο αριθμός τους;

Με τον Χρήστο έχουμε προγραμματίσει αρκετές συναυλίες την άνοιξη και θα συνεχίσουμε και το καλοκαίρι, γιατί αυτό που κάνουμε αρέσει πολύ στον κόσμο. Έχουμε δέσει πάρα πολύ μεταξύ μας, επί σκηνής, οπότε δεν βρίσκω τον λόγο να μην συνεχίσουμε τις συναυλίες, ιδιαίτερα σε πόλεις που δεν έχουμε παίξει και είναι αρκετές. Εγώ το βλέπω ως ένα ντουέτο διαχρονικό, δεν υπάρχει λόγος δηλαδή να το σταματήσουμε, αφού πάει πολύ καλά, έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση, περνάμε υπέροχα επί σκηνής και οι συναυλίες μας είναι πετυχημένες, όπου έχουμε παίξει.

Ερ. Τί θα συμβουλεύατε σε έναν νέο, που θα ήθελε να σπουδάσει μουσική;

Απ. Αυτό που θα συμβούλευα σ’ έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική, όπως κάνω και στους μαθητές μου, είναι το εξής: να μην πορεύεται με την επιθυμία να γίνει πετυχημένος, πλούσιος και διάσημος. Όποιος ασχολείται με τη μουσική και έχει αυτήν την επιθυμία, συνήθως δεν την εκπληρώνει. Αντίθετα, μόνο αυτός που αγαπάει τη μουσική και επιθυμεί πραγματικά να τη σπουδάσει, αγωνιώντας να φθάσει σε υψηλό μουσικό επίπεδο, έχει ελπίδες να πετύχει ως καλλιτέχνης.

Οπότε, πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη και το πάθος για τη μουσική και έπειτα όλα τα άλλα..

Ευχαριστώ