“Την ώρα του λυκόφωτος θα αφηγηθούμε λαϊκά παραμύθια και θρύλους διαχρονικούς, ζοφερούς, ιστορίες τρόμου και μαύρου χιούμορ, απ΄όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οι ιστορίες τρόμου και του μαύρου χιούμορ είναι παλιές όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Ένιωθε ευχαρίστηση και φόβο όταν τις άκουγε. Ένιωθε ευχαρίστηση γιατί καταλάβαινε ότι είναι μόνο ιστορίες και διαπίστωνε ότι δεν ήταν ο μόνος που φοβόταν! Ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίζει τα συναισθήματά του και να μαθαίνει για τους κινδύνους του κόσμου, της φύσης, τις δικές του αντιδράσεις. Ήταν ένας τρόπος να διακωμωδεί τον φόβο του!
Τραγούδι: Γιούλα Μιχαήλ
Πιάνο: Θανάσης Μπιλιλής